U „Ogrlici iz Šanliurfe“ Ruždija Adžović se uhvatio u koštac s mnogim aktuelnim temama koje su činile naše vrijeme prije ovog posljednjeg rata protiv Bosne i Hercegovine, 1992.-1995. Pri tome je prvi zašao i u delikantnu i intrigantnu tematiku koja dosad nije obrađivana u književnosti u Bosni i Hercegovini, a to je ulaženje u mikrosvijet albanske porodice koja živi ovdje, a pogotovo što je još tu i ljubavna veza između Bošnjaka Sinana i Albanke Đulije, i to uz znanje i odobravanje njezine porodice. Ta ljubav je strasna, ali suptilno opisana...

Knjigu preporučujem, znajući da predstoji nezaboravan čitalački doživljaj susretanja sa plastično izvajanim literarnim likovima u majstorski realiziranoj fabuli. To je ovaj roman Ruždije Adžovića „Ogrlica iz Šanliurfe“.



Isnam Taljić





Književno ostvarenje lika Đulije, tragične albanske ljepotice, koja se rasteže između duboke ljubavi prema Sinanu i moralnih uzusa koji su je etički oformili, ispoljava književnika Ruždiju Adžovića kao suptilnog opservatora ljudskih sudbina, kroz čije se ponašanje iskazuju univerzalne stavke života i nepremostive barijere konkretnih prilika, što uslovljavaju oblike konkretnog uobličavanja tih opšteljudskih stavki.

Riječju, lik seoske kćeri, gimnazijalke i Sinanove vjerenice Đulije, svojom umjetničkom uobličenošću može da ide na indeks najizgrađenijih ženskih likova u književnosti koja se razvila na jeziku kojim govore Bošnjaci, Srbi, Hrvati i Crnogorci.

Druga značajna vrlina Adžovićevog romana „Ogrlica iz Šanliurfe” jesu opisi detalja iz svakodnevne i svačijem oku pristupne javnosti. Bilo da je to opis logoraške patnje, ljudskog lika, enterijer krčme i butika, rad carinske službe na aerodromu, skrivenoga izlaska momka i djevojke, komičnog gesta, tužne dženaze, osvetničkog pucnja, zaprepašćenje jednog lica, oduševljenje druge osobe i tako dalje.



Novak Kilibarda