Drugi tom čuvene trilogije istaknutog američkog istoričara.

U pripovjesti punoj biografskih detalja vidimo Dantea, Čosera, Rablea, Servantesa, Šekspira i druge velike stvaraoce predstavljene u kontekstu vlastitog doba.

Bokaču je kuga ponudila izazov da ispriča stotinu priča koje do danas nisu zaboravljene. Bruneleski je stvorio elegantnu kupolu katedrale u Firenci da bi spasao svoj grad od sramote koju bi mu doneo nezavršeni spomenik. Mikelanđelov angažman u Sikstinskoj kapeli ishod je namjere njegovih takmaca da jednog neiskusnog umjetnika diskredituju dajući mu nemoguć zadatak.

Velike stvaraoce nije obeshrabrivala prepreka - sljepilo Miltona, oštećeni vid Preskota, Parkmana, Džojsa, gluvoća Betovena, astma Prusta, dosada života bankarskog činovnika Eliota, ograničenost društvene uloge žene Virdžiniju Vulf. Ova poznata imena postaju živi junaci imaginacije u Borstinovoj priči o njihovom naporu da svijet stvore iznova: u Rableovim apsurdima, iluzijama Don Kihota, Gibonovoj viziji propasti imperije, Balzakovim pričama o ljubavi i novcu, Dikensovim o borbi i pobjedi. Vidimo kako slikarstvo na zapadu iz zanatske tradicije prelazi u Đotove intuicije, Leonardove vizije protkane naukom, Moneove lične trenutke i Pikasove okrutne vizije. Muzika, nekada oblast gregorijanskih korala, postaje Hajdnov sekularni svijet koji treba da se dopadne vladaocu, a onda postaje predstava namjenjena javnosti kod Mocarta i Betovena i opera koja oblikuje nacionalnu svijest kod Verdija i Vagnera.