Ebu Hamid el-Gazali (u.505/1111), jedan je od najvećih, ali i najutjecajnijih islamskih učenjaka svih vremena. Njegova djela i danas zauzimaju počasno mjesto u smislu interesovanja ljudi i smatraju se reprezentativnim i mjerodavnim u eksplanaciji islamskih učenja. Ovo djelo je malo po obimu, no značajno i danas veoma aktuelno. Naime, u vrijeme provale ekstremističkih poimanja vjere, što neminovno korespondira sa isključivošću i neprihvatanjem drugog i drukčijeg, ova Gazalijeva knjiga će djelovati relaksirajuće. On u njoj, naime, objašnjava pravila kojih se ljudi trebaju držati pri interpretaciji svetih tekstova, ukazuje na pogubnost u brzopletom etiketiranju ljudi nevjerstvom i pojašnjava suštinu nevjerstva. Pritom, nastoji izoštriti onu razdjelnicu između islama i hereze, onaj duhovni „nogostop“ preko koga se prelazi iz jedne zone u drugu...